Zakowski.eu

Przede wszystkim koszty nie są zasądzane na rzecz Sądu, lecz na rzecz wierzyciela. Jest to związane  z tym, Ĺźe wierzyciel wytaczając powództwo ponosi związane z tym koszty (koszty sądowe oraz koszty zastępstwa procesowego). Jest to naturalne, gdyĹź ani Sąd ani pełnomocnik procesowy wierzyciela zwykle nie prowadzą sprawy za darmo. Na gruncie obowiązujących przepisów, wierzyciel musi się liczyć z tym, Ĺźe jeĹźeli przegra sprawę, to nie odzyska tych pieniędzy, a co więcej, będzie musiał zwrócić dłuĹźnikowi koszty obrony. Ale i odwrotnie, jeĹźeli wierzyciel ma w pełni zasadne roszczenie, ma prawo domagać się nie tylko wierzytelności ale ponadto równieĹź zwrotu kosztów związanych z dochodzeniem swoich praw na drodze sądowej. Dlatego art. 98 KPC wprowadza zasadę, Ĺźe koszty postępowania sądowego ponosi strona przegrywająca. Oznacza to, Ĺźe to wciąż wierzyciel (powód) przy wnoszeniu sprawy do sadu ponosi związane z tym koszty (np. opłata od pozwu), ale jeĹźeli wygra sprawę, to wszystkie te koszty zostają? mu zwrócone przez stronę, która w procesie przegrała (dłuĹźnika).
W omawianej sytuacji Państwo nie wywiązaliście się ze swego zobowiązania, więc wierzyciel wystąpił na drogę sądową. Gdyby czynsz płacony był w terminie, do sporu sądowego w ogóle by nie doszło. Przyczyny Państwa zwłoki z zapłatą były od Państwa niezaleĹźne (susza), ale nie zmienia to sytuacji, Ĺźe wierzyciel ma prawo do naleĹźnego mu świadczenia. O tym, Ĺźe jego świadczenie było mu naleĹźne niech świadczy fakt, Ĺźe w toku procesu spłacili Państwo dług. W tej sytuacji sąd zobowiązał Państwa do zwrotu poniesionych przez wierzyciela kosztów procesu. Trzeba przyznać sądowi rację, gdyĹź po wytoczeniu powództwa wierzyciel ma prawo do zwrotu kosztów procesu, nawet jeĹźeli dłuĹźnik spłaci dług przed zakończeniem się sprawy sądowej.